Os investigadores da Estación Biolóxica de Doñana (CSIC) chegaron á conclusión de que para que o galo cantábrico (Tetrao urogallus cantabricus) sobreviva necesita xenes doutra poboación. De feito, aínda que na actualidade está prohibida a caza do galo, a caza de machos especialmente no século pasado ha levado á poboación á endogamia. Así mesmo, os científicos considerárono como subespecie e, co fin de preservar as súas peculiaridades, obstaculizouse o posible fluxo xenético con outras poboacións. E agora a poboación está en perigo de extinción.
Para facer fronte a esta situación, os investigadores propoñen hibridar con outra poboación para fomentar a diversidade xenética. A outro, nas especias, demostrouse que é unha boa solución e espérase que sexa tamén apta para o galo. En definitiva, os criterios de clasificación taxonómica poden variar, e neste caso os investigadores non cren que exista base científica para clasificar as subespecies de silvestres. É máis, para o silvestre cantábrico esta clasificación está a ser absolutamente daniña.
Os investigadores explicaron que a endogamia pode levar á desaparición dunha poboación, aínda que a ameaza inicial haxa desaparecido. Trátase dun fenómeno autoalimentado, no que os efectos negativos da endogamia, na reprodución, na supervivencia ou en ambas, producen perdas de poboación que, á súa vez, provocan un empeoramento da endogamia. Por exemplo, nos datos recolleitos sobre o Galo Cantábrico, entre 1950 e 2020, obsérvase unha redución do número de ovos por niño a máis da metade. A isto sumouse a alta mortalidade dos pitos.
Por tanto, aínda que noutros casos o mantemento da especificidad dunha especie foi beneficioso para a súa supervivencia, os investigadores propoñen apostar pola hibridación. O estudo foi publicado na revista Evolutionary Applications.