Arañas abisais
En 1977 descubríronse no mar rabuñas e vermes tubícolas do xénero Riftia a máis de 2.000 metros de profundidade. Esta fauna que vive en situacións tan difíciles aliméntase de bacterias. Estas bacterias oxidan os sulfuros metálicos das augas quentes (300-400 ºC) procedentes de fállalas das dorsais do Océano.
A Universidade Vitoria de Canadá e a Universidade de Londres definiron conxuntamente a biogeografía desta fauna. Desprázanse dunha fonte de auga quente a outra seguindo o dorsal oceánico. Cando tras varios anos de explotación esgótanse os alimentos na fonte de auga quente, as larvas de lombrigas ou arañas van a colonizar outras fontes. As lombrigas ou arañas maduras, pola súa lentitude, permanecen nelas.
Paira completar esta teoría recolléronse en primeiro lugar os datos. En dúas fontes situadas a 800 quilómetros de distancia entre si na dorsal oriental do Pacífico atopáronse 54 especies iguais, pero nas tartarugas orientais e occidentais do Pacífico só hai cinco especies iguais. O estudo destas comunidades permite coñecer a formación da tectónica de placas.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
