Rabia e enxeñaría xenética
Segundo investigadores belgas e franceses, a campaña de vacinación antirrábica a gran escala levouse a cabo con éxito. A primeira campaña levou a cabo en Bélxica no ano 1987. Paira iso seleccionouse una zona pequena (600 hectáreas) e utilizouse un virus recombinante insertador. O virus é das vexigas bovinas e nel introduciuse un xene que produce una proteína externa ao virus da rabia.
A metodoloxía demostrou suficientemente que o virus recombinante situado na comida distribuíuse mediante helicóptero en tres períodos diferentes (novembro 1989, abril e outubro 1990) en 2.200 km2 no sur de Bélxica.
Os investigadores atoparon restos dun antibiótico posto como testemuña na comida no 81% das azeritas mortas por morte natural ou por caza na zona. Desta maneira púidose confirmar a difusión e o efecto positivo da vacina. De feito, os estudos previos demostraron que a incidencia da vacina era boa no raposo.
Até hai pouco, nas campañas de vacinación utilizábanse virus vivos inactivos ou atenuados. Pero o seu manexo debe ser coidadoso e poden converterse en patógenos nalgúns animais da fauna silvestre. Con todo, esta nova vacina non xera este tipo de problemas.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
