Hasiera »   Mundu digitala »   Modulartasunaren itzulera

Retorno modular

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Os primeiros dispositivos informáticos que coñecemos nos nosos fogares e centros de traballo foron os computadores de sobremesa, que durante moitos anos fixéronse donos. A maioría deles eran modulares, é dicir, estaban formados por partes separables: microprocesador, placa, memoria, disco duro, cartón de son, cartón gráfico, pantalla... Con todo, na actualidade utilizamos moitos outros dispositivos dixitais, como portátiles, tablets ou smartphones, nos que todos ou a maioría destes compoñentes son indivisibles. Isto ten moitas desvantaxes, o máis evidente é que cando algo rompe todo ten que tiralo todo. Con todo, é posible que en breve se repita esta tendencia.

A principal vantaxe dos computadores de sobremesa fronte a outros dispositivos é, na miña opinión, a modularidad. Salvo nalgúns modelos premontados de marcas concretas, as partes dos computadores de sobremesa adoitan ser separables. A placa basee, o microprocesador, a memoria, o disco duro, o cartón gráfico, a pantalla e moitos outros compoñentes poden ser retirados e substituídos por outros compatibles. Isto ten moitas vantaxes, como é evidente, que en caso de rotura dunha das partes só sexa necesario substituíla, que o dispositivo se poida montar totalmente adaptado ás nosas necesidades, que o dispositivo se mellore cando se desexe...

Desvantaxes de ser todo á vez

Desde hai anos, con todo, os computadores de sobremesa non son os únicos computadores que temos. Na actualidade, computadores portátiles, tablets e mesmo teléfonos móbiles cumpren moitas das funcións que cumprían a primeiros sobremesa. E na maioría destes dispositivos moitos compoñentes veñen integrados de forma inseparable. A pantalla, o teclado, etc. poden ser distribuídos e substituídos, pero todos os compoñentes mencionados (e en función do dispositivo, outros como GPS, Bluetooth, WiFi, etc.) van soldados na propia placa. A principal vantaxe deste sistema é que permite fabricar dispositivos máis pequenos. Pero tampouco son poucos os aspectos negativos.

Desde o punto de vista do usuario, non dispomos das vantaxes mencionadas nos computadores de sobremesa: aínda que rompa un pequeno compoñente, a miúdo necesitamos adquirir un novo dispositivo; non podemos elixir o que queremos paira cada compoñente, debemos elixir entre as poucas combinacións dos modelos concretos dos fabricantes, e cando queremos mellorar una parte do dispositivo non podemos facelo.

Tamén é prexudicial paira o medio ambiente. Se temos que tirar todo porque una parte rompe ou porque queremos un compoñente mellor comprando un aparello completamente novo e tirando o vello completo, xéranse moitos máis residuos. Tamén prexudica aos pequenos comercios. Cos computadores de sobremesa, as tendas de informática poden axudarnos a elixir os compoñentes que se adaptan ás nosas necesidades, montalos eles mesmos ou, en caso de rotura, analizalos, pedir a peza de reposto e facernos a reparación. No outro modelo, teñen menos funcións…

Novos dispositivos modulares proximamente?

Conscientes de todo iso e tratando de darlle a volta, no outono de 2013, a comunidade Phonebloques nace coa intención de traballar polo momento no ámbito dos teléfonos móbiles. O obxectivo de Phonebls é facer os smartphones completamente modulares. Creouse no outono e como primeiro paso realizouse una exitosa campaña de concienciación e de rede de colaboradores/colaboradores. A continuación falaron con varios fabricantes de teléfonos e souberon que Motorola, hoxe propiedade de Google, estaba a traballar coa mesma idea co obxectivo de facer teléfonos modulares libres no proxecto Project Ara. Así, ambos traballan xuntos agora. Pero non se trata só de facer un teléfono modular, senón de desenvolver una plataforma aberta paira facer teléfonos modulares, para que logo calquera persoa poida facer os módulos paira esa plataforma. E Motorola ten previsto crear o seu propio teléfono Ara sobre esta plataforma mediante impresión 3D.

E iso non é a única iniciativa de teléfonos modulares. A iniciativa PuzzlePhone tamén pretende definir un estándar aberto de teléfonos modulares PPCS (Puzzle Phone Compatible Standard).

A idea estendeuse a outros ámbitos. Por exemplo, a empresa que fabrica PCs paira afeccionados aos videoxogos Razer está a pensar en facer un PC modular. Como dixemos antes, os PCs de sobremesa son modulares, pero a empresa Razer quere levar a modularidad a outro nivel. Queren que os módulos poidan conectarse ou desconectarse facilmente sen desaparafusadores ou sen necesidade de abrir o computador. Deste xeito, queren facer un produto que sería paira os videoxogadores máis finos, que en función do xogo podería incluír máis memoria, mellor cartón gráfico ou maior disco duro.

A pesar de que aínda ninguén sacou ningún dispositivo concreto, está claro que a modularidad dos novos dispositivos dixitais é un tema que espertou o interese de moitos axentes. Se as intencións en curso avanzan e os usuarios responden ben a estas propostas, é posible que estean no limiar do retorno modular da informática.