“A nosa especie non é máis que unha pequena anécdota nesta longa historia”
Asier Hilario Orus (Tolosa, 1977) é doutor en Xeoloxía e director científico do Geoparque da Costa Vasca. Ademais, é presidente da Comisión do Patrimonio Xeológico da Asociación Internacional de Ciencias Xeológico (IUGS). Membro da Xunta Directiva da Rede de Geoparques, traballa como evaluador para o Programa Mundial de Geoparques da UNESCO e é membro do comité científico do Programa Internacional de Ciencias Xeológico (IGCP). Poucos serán capaces de transmitir con tanta paixón e profundidade o amor pola terra e a paisaxe.
None
Que é o que máis lle sorprendeu, axitado ou asombrado desde que empezou a traballar?
Aprendín xeoloxía porque quería as montañas. Quería comprender a arquitectura das montañas. Comprendín ao instante que o meu interese non estaba en pequenos detalles ou en ríxidas disciplinas científicas. Sempre quixen entender a ampla visión da fotografía. Neste percorrido hai un concepto que me sorprendeu moito: comprender e interiorizar a dimensión do tempo xeológico. Creo que é a maior contribución da ciencia xeológico á cultura humana. Comprender que as paisaxes e as xeoloxías cambian, como van e veñen as civilizacións, obríganos a recoñecer que a nosa especie non é máis que unha pequena anécdota nesta longa historia. Non somos máis que o último froito da evolución da vida e da forza interior da Terra, e a súa interiorización require moita humildade.
O concepto de tempo xeológico, “Deep estafe”, foi explicado por primeira vez no século XVIII polo geólogo James Hutton. Reúne as ideas entre ciencia e filosofía, e por iso é tan atractivo.
Que revolución ou descubrimento gustaríache ser testemuña?
A revolución que me gustaría ver non é científica. Gustaríame ver unha sociedade máis humanista que recupere a súa relación coa natureza. A desconexión coa natureza fainos máis pobres.
O coñecemento da ciencia xeológico será fundamental para a xestión dos principais retos económicos e sociais do futuro. Na xestión da auga e a desertificación, nas medidas contra o ascenso do nivel do mar, na explotación de minerais e materias primas necesarias para o desenvolvemento das novas tecnoloxías, e na transición das antigas fontes de enerxía ás novas, será imprescindible unha boa utilización do coñecemento do sistema terrestre que alberga a ciencia xeológico.
Gustaríame ver que a nosa ciencia contribúe a un mellor desenvolvemento da sociedade.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
