Recoñecementos: seguro contra todo risco
Os recoñecementos médicos globais e xornais son moi recomendables paira aquelas persoas que, pola tensión que sofren no seu día a día, ven expostas a certas enfermidades, como os executivos. Estes estudos non permiten detectar e medir a tensión, a ansiedade, a depresión e outras alteracións psicolóxicas, pero son una ferramenta inmellorable paira mellorar a súa saúde, xa que axudan ao médico a detectar certas enfermidades psicosomáticas tan comúns como coronarias, hipertensión ou úlceras. Neste sentido, non hai que esquecer que nos executivos a causa máis frecuente de morte é o infarto.
Catro son as probas básicas paira detectar precozmente a enfermidade cardiovascular.
Proba de esforzo
O suposto enfermo (ou capaz de enfermar) debe realizar un exercicio graduado e controlado en bicicleta e/ou adoite itinerante paira aumentar o traballo circulatorio e cardíaco. Esta proba permite ao médico medir a capacidade ou capacidade e reserva do sistema (en definitiva do corazón) e a súa adaptación ao exercicio.
Esta proba permite coñecer con precisión os límites e limitacións que provocan a gravidade dunha situación. Por iso, esta proba é especialmente adecuada ante sospeita de enfermidade coronaria, xa que permite medir a reserva coronaria, é dicir, cuantifica a gravidade da estreiteza das arterias e, por tanto, a redución da cantidade de sangue que chega ao corazón.
Si o resultado da proba de esforzo é negativo, darase por finalizado o recoñecemento. En caso de dúbida, o exame debe continuar.
Proba do talio
O talio é un isótopo radioactivo que queda no corazón en proporción directa á cantidade de sangue que chega ao corazón a través das arterias coronarias si inxéctase pola vea do paciente. Si a concentración do talio nalgunhas zonas (e máis en todo o corazón) é elevada, indica que a cantidade de sangue que chega ao corazón é adecuada. Pola contra, si a concentración é débil ou non se observan talios nalgunhas zonas, advírtese algún obstáculo que impida que o sangue chegue ao corazón. Esta proba adoita coincidir coa proba de esforzo e consiste en “ler” as imaxes cardíacas do talio mediante un sofisticado aparello chamado gammacámara.
Si a proba do talio é negativa, non ten por que preocuparse, pero se é dubidosa ou positiva, haberá que facer un cateterismo ao paciente.
Cateterismo cardíaco e angiografía
O procedemento máis preciso e preciso paira chegar ao diagnóstico dunha enfermidade coronaria consiste en introducir un catéter ou tubo moi fino a través das veas e arterias do pliegue do cóbado ou da coxa, co fin de chegar ao corazón e ás súas arterias.
Dado que o extremo deste catéter está unido a medidores moi sofisticados, é posible coñecer o seu grao de efectividade mentres o corazón está a funcionar. Como se pode apreciar, trátase dunha técnica totalmente sofisticada que require ferramentas de alta tecnoloxía e hospitalización do paciente.
Ao longo do catéter pódese inxectar una sustancia líquida que actúe como contraste, é dicir, que pode opor aos raios X os vasos e husillos do corazón e das arterias. Deste xeito, o seu interior queda visible. O cardiólogo, por tanto, enfróntase co corazón e pode ver si as arterias están apertadas (e até que punto están apertadas), si hai risco de infarto ou repetición, si o papel do músculo cardíaco é normal… A partir dese momento, decidirase si é necesario o tratamento médico (con medicamentos) ou a técnica cirúrxica.
A principal medida a tomar no caso da outra enfermidade principal do executivo (hipertensión) é o control periódico, xa que si non se detecta e trata a tempo pódense producir apoplejías, ademais de complicar as afeccións cardíacas e renais.
Medición da tensión
Periodicamente deberíase medir a tensión, escoitando a presión arterial que exerce o sangue a través de una manguita que aperta o brazo e vaise baleirando aos poucos.
Paira medir a tensión é necesario que o paciente estea relaxado sen ningunha tensión. Si pódese coller pola mañá e hai que repetila, sempre á mesma hora. Doutra banda, lembrar que a medida de tensión despois dun exercicio intenso non é válida.
En concreto, a manguita de tensión, tamén denominada esfigmomanómetro, consta de dous partes ou partes: una mangueira chea de aire (dotada dunha válvula de peche) e una esfera de medida de presión (normalmente graduada en milímetros de mercurio). Hai varios tipos de esfigmomanómetros: paredes pegadas, automáticas, manuais, etc.
É importante saber que a tensión vai variando en función do perímetro da extremidade na que se coloca a manguita (cantos máis groso sexa o brazo ou perna, máis manguito será necesario). Adoitan ser de até 5 cm de ancho, normalmente de caucho e que deben elixirse segundo o peso e a constitución da persoa.
Ao pasar a outro grupo de enfermidades, desgraciadamente os trastornos gastro-intestinais non se controlan os síntomas que indican a súa presenza (dor, diarreas, vómitos, etc.) até a súa aparición. Entón hai que decidir si é gastritis, úlcera, pancreatitis ou síndrome do colon dolorido.
Paira iso son necesarias dúas probas: análise de sangue e análise de feces. Si os resultados non son completos, o paciente deberá inxerir una especie de papilla (contraste de magnesio ou bismuto) e pasar polos raios X a papila á úlcera a través do aparello dixestivo ou outras lesións.
Estas probas pódense realizar en calquera momento, pero algunhas son molestas e custosas, polo que pode ser mellor acudir ao especialista cando os trastornos duran varias horas ou cando se repiten con relativa frecuencia.
O dez mandamentos paira un executivo san (decálogo)
- Manter un peso adecuado Infartos de obesidade, hipertensión, aumento de ácido úrico, etc. facilita ou pon en marcha.
- Alimentarse de forma equilibrada O abuso de graxas, fritos, etc. engorda e adoita ser una vía paira aumentar o colesterol e o ácido úrico.
- Comer tranquilo e masticar ben Si non se come así pode provocar gastritis e dor ao estómago.
- A prudencia e a lóxica é a substitución das comidas de traballo por reunións de oficina.
- Realizar un recoñecemento médico anual, é dicir, realizar un exame clínico exhaustivo.
- Durmir polo menos 8 horas diarias. É imprescindible paira recuperar o desgaste intelectual diario e abordar os problemas do traballo descansando adecuadamente.
- Goce de vacacións regulares Afastarse e esquecer (aínda que só por uns días) dos problemas e inquietudes laborais cotiáns son excelentes formas de mellorar a produtividade e o rendemento intelectual.
- Ter afeccións e iso permítelles distraerse e gozar do lecer.
- Realizar exercicio físico sempre atendendo á idade e ás condicións de saúde e realizando exercicios adecuados ás mesmas.
- 5.-
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
