Hasiera »   Erreportajeak »   Marconi, telekomunikazioaren aitzindari

Marconi, líder de telecomunicacións

• Zabaldu:
• Twitter
• Facebook
• Emaila

Estamos inmersos na era das telecomunicacións, que foi posible polo desenvolvemento da tecnoloxía. Pero non esquezamos algúns momentos históricos imprescindibles paira este desenvolvemento. Un deles ofreceuno o físico italiano Guglielmo Marconi: Baseándose na teoría de Hertz, inventou a telegrafía inalámbrica. E o 12 de decembro de 1901, fai 100 anos, conseguiu o seu soño: aínda que ninguén o vía posible, logrou comunicarse entre América e Europa a través do Océano Atlántico.

Este físico italiano sorprendeu a todos os científicos do seu tempo cando desenvolveu a transmisión de información inalámbrica a distancia. Aínda que poucos pensaban que aquel proxecto era viable, el tiña un claro obxectivo: A transmisión entre América e Europa a través de todo o océano Atlántico. Dicir e facer. Envorcouse no traballo e cumpriu 25 anos con esta fazaña.

Guglielmo Marconi naceu en Bolonia (Italia) en 1874, anos antes de que Hertz producise por primeira vez ondas electromagnéticas. Desde pequeno gustoulle a física e a electricidade, e leu repetidas veces os escritos por Maxwell, Righi, Logde e o propio Hertz. Hertz mediu a lonxitude de onda e a velocidade das ondas electromagnéticas e comprobou que a reflexión e a refracción desas ondas eran similares ás da luz, polo que as ondas luminosas son radiacións electromagnéticas que seguen a lei de Maxwell. Todo iso sorprendeu ao mozo Marconi, que grazas á fortuna dos seus ricos pais, entre eles Bolonia e Florencia, tivo a oportunidade de estudar física e tecnoloxía.

Aos 21 anos comeza a experimentar na terra dos seus pais. Creou un equipo de emisión de sinais eléctricos no aire e levouno á cámara da súa casa. Alí empezou a emitir sinais a pequenas distancias. Dun extremo a outro do faiado, primeiro, e de casa a xardín despois. Desta forma conseguiu que os sinais inalámbricos emitísense a dous quilómetros e medio de distancia. Isto converteulle en inventor do primeiro sistema práctico de telegrafía inalámbrica.

O logro non espertou especial interese no goberno italiano, pero tras estes primeiros experimentos de éxito no seu país, Marconi obsesionouse con enviar mensaxes dun lado a outro do Atlántico.

Así, a través da súa nai irlandesa viaxou a Inglaterra en busca de mellores fontes de ingresos. Co seu aparello debaixo do brazo foise a traballar na estafeta inglesa e ese mesmo ano obtivo a primeira patente mundial da telegrafía inalámbrica. O sistema desenvolvido demostrouno en Londres, probando na canle Bristol e a partir de aí atreveuse a distancias cada vez maiores. En 1897 superou os 30 km de distancia ao goberno italiano e en 1899 puxo en marcha a comunicación inalámbrica entre Inglaterra e Francia.

Finalmente mostrouse disposto a facer realidade o seu soño. En Poldhu, ao sueste de Inglaterra, creou un transmisor que podía chegar 100 veces máis aló de calquera outra estación anterior. En 1901 creou en Terranova a estación de detección de ondas que recibiría o sinal alén do Atlántico. Aínda ninguén cría que puidese triunfar; crían que a curvatura da Terra non permitiría alén do océano recibir ondas. Pero Marconi e o seu axudante Kemp mantiveron firme a súa intención. Así, despois de varios anos de traballo, o 12 de decembro de 1901, Marconi fixo realidade o seu antigo soño. Marconi e o seu axudante escoitaron ás doce e media do mediodía o sinal morse emitida desde Inglaterra cun pi-pi-pi limpo. E abrazáronse uns a outros con alegría, fascinado por ese ruído que expresaba en morse ‘S’. De feito, conseguiron superar os 3.600 quilómetros de distancia.

A ‘S’ fíxose popular en todo o mundo. Moitos científicos de entón quedaron fascinados pola invención de gran potencial e enseguida empezaron a inventar aplicacións prácticas paira ese descubrimento. De feito, Marconi patentou numerosos inventos entre 1902 e 1912.

Desta maneira, The London Times e The New York Times fixéronse eco da guerra entre Rusia e Xapón en 1903. Por outra banda, a radio xurdiu a partir dos inventos de Marconi, que en 1906 emitiuse por primeira vez a voz humana vía radio.

Outro dos usos máis prestixiosos da radio marconí foi a sala de radio do transatlántico Titanic. No afundimento este foi o que emitiu o primeiro sinal solicitando axuda.

Así, tras tanto éxito, en 1909 recibiu o Premio Nobel de Física, xunto ao alemán Karl Ferdinand Braun. Finalmente, Marconi recibiu o recoñecemento de Italia e enchérono de premios e honras. Recibiu varias medallas militares e foi nomeado senador en 1914, marqués en 1929 e presidente da Real Academia Italiana en 1930.

Os ensaios realizados por este home foron, por tanto, os que fundamentaron o desenvolvemento da radio e outros aparellos de comunicación que hoxe consideramos imprescindibles. Deu así o primeiro paso na creación da rede mundial de comunicacións.