GNU/Linux, forte e libre competencia entre sistemas operativos
O núcleo de Linux foi creado polo finlandés Linus Torvalds, co obxectivo de conseguir un sistema operativo similar ao de Unix paira moverse con procesadores Intel 80386. O núcleo do sistema operativo é o sistema software de baixo nivel: a capa entre o hardware e os controladores e as aplicacións é o sistema software. Así mesmo, ofrece funcións como multitarea, comunicación de rede e medidas de seguridade, balance de cargas, control de discos e sistemas de arquivo.
Con todo, o núcleo non é o que hoxe consideramos un sistema operativo completo, xa que, ademais do núcleo, os sistemas operativos achegan aplicacións e recursos como a calculadora, os recursos paira a configuración do sistema e o editor de texto. No mundo linux, a todo o sistema operativo chámaselle GNU/Linux paira diferencialo do núcleo.
O proxecto Linux naceu en 1991 cunha soada mensaxe de Linus Torvalds. No grupo comp.vos.minix de Usenet, co obxectivo de reunir a desarrolladores voluntarios, pediu que colaborase no desenvolvemento dun sistema operativo tipo Unix paira computadores persoais a través de Internet. Nalgún caso, os desarrolladores Minix achegaron ideas e fragmentos de código fonte, e desde entón realizáronse achegas de miles de programadores que foron sacando novas versións do núcleo.
Desde entón, a historia do núcleo de Linux estivo estreitamente ligada ao proxecto GNU. O proxecto GNU naceu en 1983 co obxectivo de desenvolver todo o sistema Unix mediante software libre. En 1991, cando saíu a primeira versión do núcleo Linux, o proxecto GNU tiña varios compoñentes do sistema operativo, pero faltaba o núcleo, polo que o núcleo creado por Linus Torvalds encheu o baleiro.
Estrutura e licenza
O núcleo Linux está escrito principalmente en linguaxe C e é un monolítico híbrido, é dicir, todas as funcións do núcleo están nun único programa, non están estruturadas en módulos. Con todo, a diferenza dos núcleos monolíticos habituais, os controladores de hardware e dispositivos e os accesorios do sistema poden cargarse e descargarse facilmente como módulo mentres o sistema segue funcionando.
Como se mencionou anteriormente, son moitos os desarrolladores que participan no desenvolvemento do núcleo de Linux, e sempre hai alguén traballando en programar, en engadir ou mellorar controladores de novos dispositivos. Por iso, definiuse un sistema concreto de numeración de versións que servía paira usuarios e desarrolladores. A modo de exemplo, o número da última versión estable é 2.6.20.1. Neste sistema de numeración, o segundo díxito sempre indica se a versión está en fase de desenvolvemento e por tanto é inestable. Si é impar está en fase de desenvolvemento e si é par é estable e listo paira o seu uso.
Ademais, Linux é un sistema moi portátil que funciona en múltiples plataformas: AMD, AMD 64 bit, Acer, HP, Intel, Intel 64 bit, IBM zSeries, Xbox (Microsoft), Motorola, PowerPC (Apple), Ipod (Apple), NEC Corporation, Play Station 2 (Sony), Sparc (Straun) e outros.
Nun principio, Linus Torvalds forneceu a Linux baixo unha licenza que non permitía a explotación comercial, pero pouco despois substituíuno pola licenza GNU GPL. Esta licenza permite a redistribución e venda de copias, aínda que o traballo sexa modificado. A única condición é que tanto as copias como os cambios distribúanse coa mesma licenza e que o código fonte sexa accesible nas mesmas condicións que no traballo orixinal.
Distribución e sistemas de paquetes
Todo un sistema operativo, ademais do núcleo, achega aplicacións, recursos e aditivos. A diferenza doutros sistemas operativos, no caso de GNU/ Linux existen varias opcións, como se di no mundo GNU/ Linux, diferentes sabores. Así pois, as distribucións GNU/Linux son un conxunto de aplicacións, recursos, aditivos, información e configuracións que permiten, con maior ou menor facilidade, instalar un sistema operativo completo.
Existen diferentes distribucións e cada una delas, ademais do núcleo, pode achegar tantos paquetes de software ou aplicacións como desexe. Estas aplicacións poden ser de calquera tipo, libre ou non: servidores web, ftp ou correo, contornas gráficas, suites ofimáticas, navegadores, etc.
Entre as distribucións máis coñecidas pódense citar Debian, Gentoo, Fedora Core, Suse, Mandriva e Knoppix, e, por suposto, a gran cantidade de Ubuntu que actualmente se atopa en pleno apoxeo. En Euskal Herria tamén se produciron algunhas divisións, como a de X-Evia, fundada polo grupo Metabolik de Leioa (a distribución ten detrás una historia decadente: debe o seu nome ao pseudónimo dun membro do grupo falecido inesperadamente), ou a de Dinux, o Instituto de Educación Secundaria e Formación Profesional Diocesanas de Vitoria-Gasteiz, en eúscaro.
Algunhas divisións, como calquera sistema operativo, poden instalarse soas ou en combinación con outros sistemas operativos en calquera computador. Outros, como Ubuntu, Knoppix ou X-Evian, tamén poden utilizarse como CD Live. Isto significa que mediante a introdución do CD de distribución no computador pódese iniciar o computador desde o CD-ROM e que se carga totalmente un sistema operativo sen instalación algunha, ademais todas as configuracións e cambios realizados no sistema pódense recuperar nas seguintes ocasións nas que se inicia o computador. Deste xeito, sen instalar nada e sen medo a romper o sistema, pódese aprender a usar Linux; ou utilizar Linux nun computador que non sexa o noso, sen necesidade de instalar nada; ou, cando rompa o sistema do computador persoal, utilizar inmediatamente todo un sistema dispoñible sen instalar nada.
Estas divisións poden ter ou non unha contorna gráfica por defecto. En calquera caso, en todas as distribucións pódese elixir entre todas as contornas gráficas que ofrece o sistema GNU/Linux ou utilizar varios. É dicir, a diferenza doutros sistemas operativos, no sistema GNU/Linux existen diferentes contornas gráficas como KDE, Gnome ou XFCE. Cada un ten a súa propia forma gráfica e os seus menús, as súas iconas, etc. e recursos e aplicacións asociados a esta contorna gráfica.
Entre as características máis importantes das distribucións atópase o sistema de paquetes. O sistema de paquetes ofrece una forma sinxela de instalar os recursos de configuración e aplicacións, actualizalos automaticamente e eliminalos do sistema. Nestes sistemas, polo xeral, cada aplicación e recurso distribúese nun único paquete, é dicir, nun único ficheiro. Ademais, estes paquetes conteñen información sobre o nome completo, a descrición, paira que serve, a versión e a listaxe doutros paquetes que poden ser necesarios para que o recurso funcione.
Desta forma, nestas bases de datos que levan o nome de almacén está dispoñible todo o software e a información asociada a cada aplicación ou paquete. Nos sistemas GNU/ Unix, os sistemas de paquetes máis estendidos son deb e rpm. Deb é un sistema utilizado pola distribución Debian e o resto de distribucións baseadas en Debian, como Ubuntu ou X-Evan. Rpm é utilizada por Red Hat --fundada por Red Hat -, Mandriva, Fedora, Suse e as súas distribucións.
Vantaxes
O sistema GNU/Linux está a alcanzar un gran éxito e está cada vez máis estendido tanto en computadores individuais como en organizacións, asociacións, empresas e computadores de uso laboral. Isto pode deberse a vantaxes fronte a outros sistemas operativos. É un sistema moi estable e moi escalable. O código fonte tamén está dispoñible, o que permite adaptar funcionalidades e realizar auditorías de seguridade. Detrás atópase una comunidade de desarrolladores moi activa e activa, na que se pode atopar información e manuais en internet.
Por outra banda, non se pode dicir que nos sistemas GNU/ Linux non hai virus informáticos, pero se pode dicir que está moito menos que noutros sistemas. Ademais, os virus son máis difíciles de obter permisos e privilexios paira realizar cambios e destruílos no sistema. De feito, utilízanse usuarios normais paira traballar e o root, é dicir, un usuario con todos os permisos e privilexios, só se utiliza cando hai que realizar configuracións no sistema ou paira instalar, actualizar ou eliminar recursos. Por iso, e co código fonte dispoñible, pódese dicir que o sistema GNU/Linux é seguro.
Outras características do sistema son moi beneficiosas: A posibilidade de iniciar Live como CD ou o sistema de paquetes que ofrece a aplicación paira a súa fácil instalación, actualización e eliminación. E, como non, diversidade de aplicacións e recursos. De feito, o sistema GNU/ Linux está moi estendido nos servidores de Internet, o que supuxo una gran maioría.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
