"A receita deportiva é boa para todas as persoas"
Maren Martinez de Rituerto Zeberio realizou o Grao de Ciencias da Actividade Física e do Deporte -JFKZ- pero traballa no ámbito da saúde. Non elixiu, por tanto, o camiño habitual dos que fan ese grao. "É verdade que agora empezamos a entrar no mundo da saúde, porque sempre fomos profesores de ximnasia, e cando comecei o grao, cría que ía dedicarme a iso. Posteriormente, ao cursar o grao, decateime de que había outras áreas, como a xestión. Pero eu estou nun hospital e, en total, en Euskal Herria, imos ser dous ou tres", explicou.
Di que noutros lugares, como Estados Unidos, os profesionais da actividade física están integrados no sistema sanitario. Aquí, con todo, aínda non, aínda que xa están a empezar a ter en conta, como está a suceder cos psicólogos, nutricionistas e fisioterapeutas. "Aí hai un límite administrativo. Nós somos adestradores e até hai pouco só considerouse persoal sanitario a médicos, enfermeiras, etc."
Antes de comezar a estudar o grao xa tiña claro que quería traballar coas persoas. O meu pai tamén estudou JFKZ e a miña nai é médico, "así que sempre tiven presentes estes dous aspectos e puiden apreciar a estreita relación que existe entre a saúde e o movemento. Decateime de que había unha investigación no Oncolóxico e empecei a practicar.
Recoñeceu que ao principio non cría que lle ía a gustar tanto, porque lle daba un pouco de reticencia polo estigma ou o tabú que ten o cancro na sociedade. Despois, con todo, ve que é un traballo moi bonito: "Ten partidos duros, porque é unha enfermidade moi dura, pero éncheme moito", engadiu.
Segundo Martínez de Rituerto, a actividade física beneficia a todos os pacientes, non só a nivel físico, senón tamén psicolóxico e social: "Aínda que algúns non perciben tanta mellora en canto á forza, todos os pacientes dinnos que lles fai ben. O cancro de mama e o de próstata son os máis estudados, e neles coñécense mellor os beneficios, pero hai que investigar para coñecer obxectivamente que tipo de exercicios hai que facer, con que piragüismo, canto tempo... Como cos medicamentos.
Por tanto, están a cuantificarse os parámetros que melloran (musculares, sanguíneos...). "O aspecto psicolóxico é fundamental e moitas veces vai por diante do físico. Cando reciben unha noticia así, queda a vida, non só por eles, senón tamén polos que lles rodean. Por tanto, para eles é moi importante sentirse parte dun grupo, compartir medos e vivencias... Algúns pasan de non saír de casa e de perder a contorna social a un ximnasio e a facer amigos. E iso axuda a ver todo doutra maneira.
Superando o estigma
Neste sentido, subliñou a importancia do labor que realizan os psicólogos e as psicólogas. "Creo que o traballo interdisciplinar é fundamental". Entre todos, xunto coa mellora do benestar do paciente, contribúen a superar o estigma: "Recordo que un profesor nos ensinou dúas imaxes de persoas maiores: unha con muleta, dobrada... e a outra nunha pista de atletismo. E preguntounos que é normal e habitual. E é verdade que cando nos imaxinamos a un paciente con cancro, vénnos á cabeza unha persoa moi débil, e nós aquí vemos aos pacientes facendo sentadillas cunha sobrecarga de 100 kg".
Querería seguir traballando, pero, desgraciadamente, as investigacións teñen prazos. Por iso, non sabe até cando vai dedicarse a iso: "Neste caso, trátase dun proxecto de tres anos e, unha vez finalizado, trataremos de conseguir financiamento para continuar co proxecto. Pero é difícil. Ademais, a min gustaríame facelo fóra da investigación, non só para determinados pacientes. É verdade que a investigación é necesaria, porque aínda nos queda moito por saber, pero o meu desexo é que nos recoñezamos persoal sanitario e que esteamos dentro do hospital para poder ofrecer esta receita deportiva".
De feito, a receita deportiva é boa para todas as persoas e, tal e como lembrou Martínez de Rituerto, nalgúns centros de saúde xa comezaron a ofrecer estas receitas: "Eu creo que son fundamentais para que a xente se mova nunha sociedade cada vez máis sedentaria", engadiu o lehendakari. Unha vez finalizado o proxecto, querería continuar no mundo da saúde. Está convencido, ademais, de que no futuro haberá cada vez máis traballo neste campo e, se alguén dúbida de que entre niso, gustaríalle animalo, porque lle parece un traballo moi bonito e necesario.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
