“Nada da investigación pode darse por finalizada”
Wyssenbach recoñeceu desde o principio que a súa bioloxía lle gusta desde a infancia: “Na ikastola flipaba coas células: como son internamente, que funcións teñen... Fascinábame ver que as nosas funcións as realizan. Logo tiven a dúbida de estudar medicamento ou bioloxía e acabei estudando bioloxía e bioquímica, ambas á vez.”
Fíxoos durante seis anos. Ao principio tivo que aprender moitos temas que non lle interesaban especialmente e non gozou moito, pero máis adiante si. “Eu sabía que o meu campo era a biomedicina, non o medio ambiente ou a ecoloxía. Por iso, até chegar ao segundo ciclo, a experiencia non foi moi boa, pero logo tiven unhas materias moi bonitas e entón volvéulleme a espertar”.
Por iso, comezou con entusiasmo o máster de Bioloxía Molecular e Biomedicina da UPV: “Con motivo da realización do proxecto tiven a oportunidade de integrarme no equipo que actualmente estou, no centro Achucarro. Una vez realizado o proxecto, solicitei una bolsa paira quedarme alí, e así empecei!”.
En principio non tiña moi claro que quería ser doutor, pero en xuño presentou a súa tese. “Estudamos o papel dos astrocitos no Alzheimer e por primeira vez habemos visto que estas células sofren algúns cambios. En xuño presentei a tese e agora estou cun contrato universitario. En realidade é dun ano e logo non se que vou facer. De momento quero terminar ese traballo e a ver si publícoo, pero se teño a oportunidade, quero seguir con isto”.
Na costa que che gusta, non te cansas?
E é que, segundo Wyssenbach, “nada da investigación pódese dar por terminada. Ao responder a unha pregunta créase una nova. Por iso nunca termina, pero normalmente alguén toma a testemuña. É un traballo bonito, iso si, duro. Por exemplo, podes facer doce horas de traballo nun día ou acudir ao laboratorio un domingo... É normal, porque as células están vivas e non respectan o noso horario e ademais facémolo a gusto porque nos gusta o noso traballo. Con todo, é moi duro”.
Ademais, comenta que hai moita competencia entre compañeiros, porque hai poucos contratos e que paira decidir quen é o “mellor” o número de publicacións ten moito peso. “Isto xera moita competencia entre nós, e tampouco creo que sexa xusta”. Por exemplo, nisto, explica que o tema de investigación tamén ten moito que dicir: “Poida que estea interesado en investigar o Alzheimer, pero paira outros temas ninguén quere pór diñeiro”.
De face ao futuro, non se nega a tomar outro camiño que non sexa a investigación. Por exemplo, encántalle a divulgación e o ensino: “Non me limito á investigación”.
Ane Wyssenbach Ibarra naceu en Pamplona en 1985. Licenciado en Bioloxía e Bioquímica pola Universidade de Navarra. Tras un máster en Bioloxía Molecular e Biomedicina pola Universidade do País Vasco, realizou a súa tese doutoral no departamento de Neurociencia, e na actualidade desenvolve traballos de investigación e divulgación no Achucarro Basque Center for Neuroscience.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
