“Calquera decisión que tomes ten repercusións ambientais”
400
Joan Manuel F. Mendoza naceu en Arxentina, pero con 13 anos veu a Vitoria, xunto á súa familia, en busca dun futuro mellor. “Tivemos que empezar de cero”, lembrou.
A traxectoria científica tamén comezou por cero. Non tiña familiares ou alguén próximo no mundo da ciencia, pero lembra que de pequeno, aínda en Arxentina, tiña un xogo de química e que lle gustaba moito experimentar. "Preguntábame, por exemplo, como se extraía a sudoración das plantas, etc. Así que en bacharelato fun ás ciencias, ese era o meu impulso natural".
Una vez finalizado o bacharelato, optou polas ciencias ambientais. "Tamén podía elixir bioloxía ou química, pero tiña preocupación pola dirección que estaba a tomar o mundo e sabía que o problema proviña da industria. Por iso decanteime por un ramal máis orientado á industria, pensando que no futuro habería traballo neste campo. Tamén me preocupaba ter traballo".
Desde entón percorreu todo o seu percorrido neste campo. Con todo, co tempo a súa visión cambiou. "Ao principio pensaba que sería máis fácil cambiar as cousas", confesou. "Logo es consciente de que os sistemas económicos teñen as súas propias inercias e de que é realmente difícil cambiar as normas e as leis. Tes que ir como una formiga, paso a paso. Non podes levantar todo un edificio só ti, bastará si es capaz de colocar algún ladrillo".
Neste sentido, está satisfeito coas dinámicas que ao longo destes anos foi desenvolvendo con empresas e institucións. "Sobre todo con empresas que queren reducir o seu impacto ambiental, pero cando non saben por onde empezar e cando ti, falando con elas e vendo as posibilidades, consegues acender algunha pequena luz. Ese diálogo, o intercambio de puntos de vista e o enriquecemento mutuo éncheme moito."
F. Segundo Mendoza, moitas empresas, especialmente as de longo percorrido, ven moi complicado cambiar algo, aínda que queren actuar a favor do medio ambiente. Poida que necesite investimentos moi grandes ou que o mercado ou o cliente pídalle algo concreto e non saiba facelo doutra maneira sen prexudicar ao negocio. Pero hai outras empresas, novas ou innovadoras, dispostas a cambiar desde o principio. E entre ambos os extremos atópase o "mar de grises". "E aí é onde nos dedicamos a analizar e propor con eles alternativas que contribúan a reducir a pegada ambiental".
“Traballamos principalmente co consumo de enerxía e materiais e a produción de verteduras e residuos. En enerxía, impulsando a redución do consumo e a transición ás fontes renovables, e aplicando a economía circular nos residuos", sinalou.
F. Segundo Mendoza, moitos creen que a economía circular consiste en producir menos residuos, pero explicou que é moito máis que iso: "A economía circular ten tres patas. Por unha banda, trátase de consumir o menor número de recursos, tanto enerxéticos como materiais. Como? Dixitalizando, desmaterializando e servitizando [en lugar de ofrecer produtos sinxelos, ofrecer servizos, experiencias e resultados por cliente]. Doutra banda, que os produtos duren o maior tempo posible, 10-20-30 anos, o que permite xerar novas tecnoloxías paira a reutilización ou tratamento dos residuos que se vaian a xerar. Por último, cando se produzan residuos, recuperaranse os materiais dos produtos e incorporaranse ao sistema, sempre coa menor cantidade de enerxía posible, sendo esta enerxía renovable".
Dificultades e solucións
Preguntado pola maior dificultade, a primeira é a falta de conciencia. "O primeiro paso é tomar conciencia, ocuparse e formarse do problema. De aí vén a cuestión económica; en definitiva, a revisión e modificación do sistema produtivo supón una investimento, e o negocio ten que avanzar ata que se devolva o diñeiro investido... Iso é crítico. E un último problema é como medir o paso cara á circularidad, que indicadores utilizamos paira saber si vas ben ou non. Hai estándares, pero aínda non están completamente definidos”.
Á marxe da industria, recoñece que tamén atopa dificultades a nivel persoal e que ten contradicións. "A economía doméstica tamén inflúe, e o cambio de hábitos require de tempo, tanto paira a norueguesa como paira a máis próxima. Por iso creo que a educación é fundamental. Do mesmo xeito que as matemáticas ensínanse lingua e filosofía, a sustentabilidade tamén debería ensinarse nas escolas, xa que calquera decisión que tomes ten repercusións ambientais. Calquera. Se o sabes desde neno, tes una dirección paira ir facendo cousas no camiño. Aínda que sexan cousas pequenas, vanse engadindo e engadindo ás que fan os demais, pódense conseguir cousas grandes".
Nacido en Buenos Aires en 1984. Estudou Ciencias Ambientais e se doctoró en Ciencias Ambientais e Tecnoloxía na Universidade Autónoma de Barcelona (UAB). Investigou en Tecnalia (CIDEMCO), UAB, Dinamarca e Manchester, entre outros, e actualmente está en Mondragon Unibertsitatea, no grupo de investigación Economía circular e sustentabilidade industrial.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
