EHUko Leioako campusean, Medikuntza Fakultatean eta Bibliotekan dago Medikuntza eta Zientzia Historiaren Euskal Museoa. 1.520 metro karratuko azalera du, 21 aretotan banatuta eta bertan 4.549 gauzaki eta 5.000 liburu daude, batez ere helburu didaktikokoak. Medikuntzaren historiaren Museoa da nagusiki, baina Natur Zientzien eta Teknologiaren historiaren museoa ere bada. Ikus dezagun, bada, Euskal Herriko Medikuntzak nondik jo duen azken mendeetan.
Informatikan, bata bestearen atzetik etortzen dira berrikuntzak. Ordenadorea gero eta azkarragoa bilakatzera bideratu izan dira ikerketa gehienak eta, itxura guztien arabera, lortu ere egin da. Txipak diseinatzeko konpiladore berriak erabiltzen ari dira jadanik eta aurki, ordenadoreen etorkizuneko belaunaldia gure artean izango dugu. Hardwarearen diseinua zabaltzen ari da, oraingoan, softwarearen bidetik.
Ongi dakigu, irakurle, ondoren jorratuko dugun gaia ez dela atzo goizekoa. Urteak dira lehen aldiz zientziaren museoaren inguruko kezka plazaratu zela. Orduan, eta gaur egun, Euskal Herrian ditugun gabezien artean, zientziaren erabateko ikuspegia emango zukeen egitura aldarrikatzen zen. Berria da, alabaina, kezka horri irtenbidea eman nahian plazaratu berri den proiektua. Izurun fundazioko Pablo Aresori zor zaio azaroan aurkeztu zen lan hori. Bertan Euskal Herriko Zientzia Museoak aurrera ateratzeko bete beharko lituzkeen oinarri-oinarrizko ezaugarriak eta filosofia eman zen argitara. “Museo de Ciencias y Técnicas para una sociedad avanzada” izenburuko liburuan jasota daude alderdi horiek guztiak. Hitz eta pitz aritu ostean, badirudi azkenean heldu dela zezenari adarretatik heltzeko tenorea. ZORIONEZ.