O sábado pola mañá, tras o acto de benvida, enseguida empezamos a reflexionar sobre o consumo enerxético. O modelo socioeconómico da sociedade actual está a provocar a perda de fontes convencionais de enerxía, que nos leva directamente á crise da enerxía que tanto escoitamos. Fronte a iso, exponse como alternativa o uso de enerxías renovables, cunha idea inesgotable. Pero que é o que nos ofrecen realmente? O noso tres relatores trataron de responder a dúbidas e preguntas.
Ortzi Akizu falounos sobre o desequilibrio entre países do norte e do sur, a débeda ecolóxica, o Peak oils e a necesidade da transición do modelo enerxético, con exemplos prácticos. Doutra banda, a relatoras María Dores Martínez e Jon Toña presentáronnos dúas alternativas ao modelo enerxético en marcha no País Vasco: Cooperativa GoiEner e o proxecto de biomasa de Aramaio, respectivamente. Ambos pretenden frear a mercantilización da enerxía mediante a execución de proxectos de alternativas locais.
Uno dos obxectivos de NZ2Topa! foi facer un encontro máis participativo e dinámico: que os participantes sexan os verdadeiros protagonistas. O obxectivo da sesión foi analizar casos relacionados coa conservación da natureza, co fin de debater entre todos e buscar solucións. Paira iso, expomos catro temas de debate en grupos reducidos e liderados por un experto: a débeda ecolóxica (coa experta Leire Urkidi), a xestión de especies ameazadas en zonas antropizadas (con Ion Garin e Aitor Louza), a restauración de ecosistemas (con Joxerra Dez) e a xestión de paisaxes rurais (con Miren Askasibar). Destacou a vontade dos participantes de tomar a palabra. O resultado obtido foi moi positivo e enriquecedor.
Finalizamos a mañá do sábado coas principais conclusións en presenza de todos os participantes.
As pontes Urko Aristi, Miren Bego Urrutia, Jakoba Errekondo e Bego foron convidados a unha mesa redonda na que se quenta o ambiente tras a comida. Na páxina web de NZ2Topa! o moderador Antton Alberdi ofreceu una mesa redonda cos resultados do cuestionario posto en marcha una semana e media antes do encontro e lanzou varias preguntas.
Nun principio tratábase de falar do papel da ciencia nos medios de comunicación e do que os medios teñen na ciencia, pero a medida que avanzaba a mesa redonda as dúas ideas fóronse mesturando. A idea de que a ciencia ocupa un espazo demasiado reducido nos medios de comunicación impúxose no cuestionario e os membros da mesa sumáronse a esta idea. Bego e Urko relacionárono coa reducida audiencia dos temas científicos nos medios de comunicación. Parece evidente que os tempos de Peio Zabala atraen máis a atención. De tempo a crenzas… Jakoba Errekondo argumentou que o concepto de “ciencia” pódese ver desde diferentes perspectivas. Paira aclarar a idea da ciencia, tivemos a oportunidade de escoitar desde o público moitas opinións.
Non podemos dicir que chegamos a unha conclusión común, pero algunhas cousas quedaron claras. Un, necesitamos un científico que xere una visión como Peio Zabala paira trasladar a ciencia á sociedade vasca dunha maneira directa pero atractiva a través dos medios de comunicación. Dous, os científicos deben facer un maior esforzo á hora de socializar os seus temas, paira o que será necesario recuperar a confianza nos xornalistas. E tres, corresponde aos medios de comunicación dar máis forza aos contidos baseados na ciencia, para que o público poida distinguir entre o que é a base científica e o que non o é.
Como colofón a tárdea do sábado, deixamos as butacas e lanzamos a segunda novidade deste ano, dando a oportunidade aos posters de presentar os seus traballos e/ou ofertas de proxectos. Durante todo o fin de semana todos os participantes estiveron colgados nos paneis para que puidesen ler os posters. Con todo, o sábado pola tarde, os participantes realizaron un percorrido diferente en función do seu interese, escoitando as explicacións dos seus autores e abordando temas moi diversos (desde retrocesos glaciales até estudos bioquímicos e histolóxicos dos poliquetos mariños). Este ano entregamos o premio Elhuyar ao mellor poster e o premio UEU-EuskalNatura ao mellor poster estudantil.
O domingo pola mañá continuouse o camiño iniciado a véspera. Comezamos o día charlando con tres relatores sobre a importancia da situación do chan.
O biólogo Lur Epelde fixo fincapé na importancia do chan como humano e lanzou as ameazas que sofre. Descoñecemos a situación actual do chan en Euskal Herria, pero nos deixou claro que é importante mantelo nunha situación saudable. Garikoitz Ríos destacou a importancia do estado do chan, pondo como exemplo o desenvolvemento do txakoli e en especial da adega Itsasmendi. O último relator foi Haritz Azurmendi, membro da asociación Ximaurpila. A asociación baséase na promoción da agricultura orgánica, a experimentación, o asesoramento e a asistencia técnica cara á subsistencia alimentaria. Paira iso, tratan de axuntar o coñecemento tradicional e a ciencia.
Tamén convidamos a tres persoas que formaron parte da creación da UEU paira dar a coñecer a evolución e vivencias da UEU durante estes longos anos, e en especial do Departamento de Ciencias Naturais da UEU. Os paleoJesus Mari Txurruka, Martxel Aizpurua e Kepa Altonaga contáronnos de todo. Aquilo que se iniciou en branco e negro, acabaron en cor.
Convidamos aos bertsolaris Xabier Amuriza, Onintza Enbeita e Xullo Soto e ao relator de temas de ciencias naturais Uxue Alberdi a dar un punto de humor a NZ2Topa! Quedounos claro que a natureza ten escusa paira sorrir.
Terminamos o encontro nun ambiente agradable e rodeado de naturalistas, como é costume en Euskal Herria, ao redor da mesa. A través de una boa comida, os participantes puideron seguir con ganas e relacionarse con xente nova sobre os temas estudados e reflexionados durante o fin de semana.
Paira finalizar a análise dun longo fin de semana, non se pode terminar no mesmo encontro e sen agradecer a todas as persoas que participaron no desenvolvemento do mesmo. Un ano máis cumprimos o obxectivo de ser un punto de encontro e escusa paira os amantes da natureza.
Á natureza, á ciencia e ao eúscaro, xuntos Topa!