Un xene paira ir lonxe
Identifícase un xene que inflúe na lonxitude da migración de aves
Canto máis longo é o xene ADCYAP1, máis longas son as migracións do chinés-gandeiros. Esta é a conclusión á que chegaron algúns ornitólogos do Instituto Max Planck, comparando algúns xenes e comportamentos destas aves migratorias.
Desde hai tempo sábese que a migración é consecuencia en parte dun impacto xenético. A medida que se achega o momento da migración, as aves cambian de comportamento --comen máis que noutras épocas e axustan o reloxo biolóxico, por exemplo-, e nesta formación interveñen diferentes xenes. Os ornitólogos quixeron investigar esta influencia a partir de xenes que aumentan a actividade nocturna. Investigáronse seis xenes e así descubriron a influencia do xene ADCYAP1. En función da lonxitude do xene, a ave aumenta a súa actividade nocturna e a súa distancia de migración. O achado realizouse comparando 14 poboacións, algunhas delas sen migrar e outras con viaxes moi longas. En todos os casos víase a correlación.
A correlación explícase polo neuropéptido que codifica o xene, molécula que participa no reloxo biolóxico da ave e no control do consumo enerxético.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
