A través da presión desenvolveron un tecido que pasa de ser flexible a ser duro e ríxido, e viceversa. Paira a obtención deste tecido substituíronse as fibras por elementos poliméricos compostos por impresoras 3D interconectadas. No seu estado orixinal, a tea é flexible, do mesmo xeito que a tea convencional. Cando se comprime, con todo, os elementos opileméricos únense e atan e a tea vólvese 25 veces máis ríxida. Con esta estrutura pode soportar cargas superiores a 30 veces o seu peso.
O estudo foi publicado na revista Nature e os autores adiantaron que este novo tecido pode ser apropiado paira exoesqueletos e protectores.