Un estudo da Universidade de Washington revela que a maior fixación oceánica de nitróxeno ten lugar no océano Pacífico e non no Atlántico. Esta noticia anulou o suposto de varios anos.
Na última década recoñeceuse que a maior parte do nitróxeno asentábase no océano Atlántico, que é o que recibe a maior parte do ferro da terra. O ferro é un dos compoñentes da nitrogasa, una encima que fai que os seres vivos poidan fixar nitróxeno. En base a iso, consideraban que o ferro dos océanos era o principal factor limitante da fixación do nitróxeno.
Mediante o refinado do nitróxeno, os microorganismos capaces de facelo converten o nitróxeno en útil paira os seres vivos, xa que a maior parte do nitróxeno está en forma inutilizada polos seres vivos. Tamén hai seres vivos que realizan un proceso anti-fixación, é dicir, que fan inutilizable o nitróxeno fixado, no proceso denominado desnitrificación.
No océano Pacífico a desnitrificación é moi alta e a recollida de ferro da terra é moi baixa. Dado que a maior parte do nitróxeno fíxase no océano Pacífico, a conclusión é que a desnitrificación é a causa do crecemento dos microorganismos fijadores de nitróxeno, e non do ferro acuático. De feito, a desnitrificación produce una escaseza de nitróxeno e, nestas condicións, os fijadores de nitróxeno son máis competitivos que os microorganismos incapaces de fixar nitróxeno.