Durante a última década, os químicos desenvolveron sofisticados métodos paira converter polímeros en condutores. Segundo o traballo de Thakur descartouse o polímero máis común, o caucho.
Segundo os químicos, para que o polímero sexa condutor, os átomos da cadea polimérica deben estar unidos por un dobre enlace conxugado (é dicir, mediante enlaces simples e dobres alternativos). Isto facilita o movemento dos electróns a través da cadea. Cando un electrón móvese deixa un buraco positivo. Este buraco encherao outro electrón, que deixará un novo buraco positivo. Nos polímeros condutores condúcese porque a electricidade, os buracos e os electróns móvense dun extremo a outro da cadea. O poliacetileno é un destes.
A maioría dos polímeros, como o caucho, non teñen dobre unión conxugada. O caucho está formado por unidades formadas por 5 átomos de carbono que se repiten varias veces e en cada unidade existe un único enlace dobre.
O iodo é un oxidante químico que ataca ao dobre enlace. Ademais, o iodo converte o caucho en condutor. O iodo extrae os electróns dos dobres enlaces illados deixando os buracos. Os buracos saltan da cadea á cadea e a electricidade pódese voar como no caso das unións conxugadas.
Outros polímeros como o caucho presentan importantes vantaxes fronte aos polímeros condutores convencionais. Ao ter menos unións dobres, son máis flexibles e máis fáciles de moldear e manexar.