Un estudo demostrou que os plásticos que se arroxan ao mar nas costas atlánticas europeas e estadounidenses terminan no Ártico, especialmente nos mares de Barents e Groenlandia.
O estudo foi dirixido por investigadores da Universidade de Cádiz, entre os que se atopan os de AZTI. O traballo foi publicado na revista Sciences Advances e o resultado foi inesperado. De feito, os científicos coñecen ben a acumulación de plásticos nos océanos subtropicales. Nos xiros das correntes recóllense os plásticos depositados na costa e co tempo vanse desfacendo e afundindo. Con todo, no Ártico non se cría que existise, xa que non hai poboación nas costas próximas. Con todo, no estudo realizado agora comprobouse que aínda que o 37% da superficie do Océano Ártico está limpa, existen zonas contaminadas. Así, as maiores concentracións de plásticos rexistráronse nos países do norte e leste de Barents e Groenlandia.
Tamén se estudou a orixe deste plástico e, a partir dos datos recolleitos no mar e dos patróns de tráfico marítimo, puideron comprobar que chegan á costa do Atlántico Norte, é dicir, do leste dos Estados Unidos e da costa atlántica europea. Explicouse que a circulación termohialina transporta a auga quente dos trópicos cara ao norte e transporta con ela o plástico. Una vez no Ártico, a auga arrefríase e afúndese e comeza de novo o camiño ao trópico. O plástico queda na superficie.
Segundo os investigadores, o fondo destas zonas do Ártico está a converterse nun sumidoiro de plásticos, o que advirte da gravidade das súas consecuencias sobre o ecosistema ártico.