Desenvolvéronse dúas liñas, dependendo do tipo de residuo, a que utiliza biomasa e a que trata plásticos, pneumáticos e similares. Paira ambos, o Catedrático de Enxeñaría Química da UPV, Martín Olazar, destacou que tiveron un requisito imprescindible: non prexudicar o medio ambiente.
Na primeira utilízanse residuos agrícolas ou biomasa forestal. Segundo Olazar, o 70% da masa tratada pode converterse en bioaceite. “Isto significa que si tratamos una tonelada de biomasa, prodúcense uns 700 litros de bioaceite”, afirma.
O proceso de elaboración do bioaceite baséase na pirólisis flash. “É una pirólisis moi rápida. Nós facémolo en 20 milisegundos a baixa temperatura (500 graos)”, precisou. Esta baixa temperatura evita consumos enerxéticos elevados.
A pirólisis permite a degradación da biomasa. Olazar advirte de que os compostos que se xeran deben ser extraídos inmediatamente, “pola contra, comezan a reaccionar entre eles e a formar compoñentes que non nos interesan. Por iso a pirólisis é tan rápida”. Extracción, condensación e produción de bioaceite de compostos procedentes da degradación da biomasa.
Este bioaceite pode ser utilizado como substituto do petróleo, “é o petróleo biolóxico, por dicilo dalgunha maneira”. Olazar recoñeceu que non é tan bo como o petróleo, que non ten osíxeno a diferenza do bioaceite, polo que debe ser tratado. Olazar explicou que se pode utilizar paira a produción de calquera produto petroleado: hidróxeno, olefinas e aromáticos, etc.
Olazar deixou claro que o proceso do bioaceite é moito máis eficaz que o biodiesel: “A produción de biodiesel supón un cambio específico de planta, da que só se aproveita una parte moi pequena. Da masa utilizada só un 10% transfórmase en biodiesel. En cambio, nós utilizamos residuos vexetais enteiros, obtendo o 70%”.
O reactor está patentado e xunto co centro de investigación IK4- Ikerlan realizaron una planta piloto. O seguinte obxectivo é facer una instalación máis grande.
Á marxe da biomasa, Olazar tamén traballou no deseño de produtos orixinais ou similares a partir doutros residuos (plásticos, pneumáticos…). Especialmente eficaz no tratamento de pneumáticos: “A través da pirólisis flash en determinadas condicións, elaboramos materias primas moi interesantes e carbón negro”.
O carbón negro é a materia prima principal paira a fabricación de pneumáticos. Mediante o tratamento de pneumáticos vellos, a refinaría portátil transforma o 30% dos residuos en carbón negro. “Basta para que esa porcentaxe sexa rendible”, di. Este sólido ten numerosas aplicacións non só como carbón negro, senón tamén como adsorbente. O resto é líquido e pode ter moitos usos. Entre as vantaxes deste sistema destaca Olazar que funciona de forma continua. “É o único reactor deste tipo. Patentamos e temos intención de construír una unidade media”, engadiu.