Luz paira iluminar o corazón
Dous artigos publicados recentemente demostraron que a optogenética é una técnica válida paira investigar o desenvolvemento e funcionamento do corazón. Esta técnica baséase en dúas proteínas sensibles á luz (channelrhodopsin e halorhodopsin). En realidade son proteínas dalgúns microorganismos, pero os investigadores conseguiron expresarse en neuronas de animais de laboratorio. As proteínas funcionan como canles de iones sensibles á luz, de forma que utilizando pulsos de luz de diferentes cores, os investigadores poden controlar neuronas illadas ou circuítos cerebrais.
Agora aplicouse esta técnica ás células musculares do corazón. De feito, os cardiomiocitos actívanse mediante potenciais eléctricos, expulsados ou introducidos na célula os iones. Por tanto, son idóneos paira aplicar a optogenética.
Normalmente, os fisiólogos utilizan correntes eléctricas paira excitar as células do corazón. Pero a electricidade produce gases tóxicos que alteran o pH das células. Por iso, os investigadores non poden excitar as células durante moito tempo. Grazas á optogenética conseguiron superar este problema.
Una das investigacións foi publicada na revista especializada Nature Methods. Nesta investigación, as células nai dos ratos salguen das nais paira conseguir ratos que expresan no corazón a proteína channelrhodopsin. A través dos pulsos de luz azul foron capaces de simular infartos e arritmias.
A outra investigación foi publicada en Science, onde deron a coñecer o seu traballo con peces cebra. Os peixes foron modificados xeneticamente paira expresar as proteínas channelrhodopsin e halorhodopsin nas células do corazón. Despois, con luz laranxa, controlaron as células do corazón con precisión.
Ambas as investigacións son un exemplo de utilidade da optogenética. Ademais, investigadores como o músculo esquelético empezaron a utilizalo non só no cerebro e o corazón, senón tamén noutros órganos.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
