Os científicos recolleron os primeiros indicios de que o buraco da capa de ozono sobre a Antártida comezou a formarse. Os resultados foron expostos na revista Science e demostraron que nos últimos 16 anos reduciuse en 4 millóns de km2. De feito, o buraco chegou a ser máis grande que nunca no ano 2000, pero desde entón foi diminuíndo, non de forma continuada. Por exemplo, as erupciones volcánicas viron influír negativamente. Con todo, os investigadores confirmaron que influíron as medidas de protección da capa de ozono.
Os datos da capa de ozono empézanse a recoller nos anos 50. Tres décadas despois, en outubro, os investigadores da base británica da Antártida déronse conta de que ese mes o ozono baixaba. Desde entón utilizáronse os datos do mes de outubro paira seguir as incidencias de ozono. Así, déronse conta de que a capa de ozono estaba a reducirse e en 1986 demostrouse que o cloro emitido á atmosfera destruía o ozono. Así, en 1987 a práctica totalidade dos países do mundo comprometéronse a non utilizar clorofluorocarbonos (CFC), por medio do Protocolo de Montreal, que foron considerados como os principais rivais da capa de ozono.
Susan Salomón, do Instituto de Tecnoloxía de Massachusetts (MIT), dirixiu a investigación que acaba de publicarse en Science, e explicou que agora as medicións realízanse en setembro, mes no que a meteorología é máis estable que en outubro. E os datos recolleitos en setembro de anos anteriores revelaron que o buraco se está completando, na mesma forma prevista polos modelos.