Os ratos conseguen alargar a súa vida mediante terapia génica

Etxebeste Aduriz, Egoitz

Elhuyar Zientzia

saguen-bizitza-luzatzea-lortu-dute-gene-terapia-bi
Os telómeros atópanse nos extremos dos cromosomas. As particiones de celos acúrtanse a medida que se producen, o que provoca o envellecemento celular. A encima telomerasa impide que is

Investigadores do Centro Nacional de Investigacións Oncolóxicas (CNIO) de Madrid conseguiron alargar a vida dos ratos mediante terapia génica. A introdución do xene da encima telomerasa nos ratos adultos dun ano e os vellos de dous anos aumentou a vida dos ratos un 24% e un 13%, respectivamente, e mellorou a saúde dos ratos ao atrasarse a aparición de enfermidades relacionadas co envellecemento. Os resultados foron publicados na revista EMBO Molecular Medicine.

A telomerasa crea, repara e protexe estruturas chamadas telomeros situadas nos extremos dos cromosomas. E os telómeros á súa vez protexen os cromosomas da degradación. Con todo, en cada división celular, os telómeros acúrtanse ata que, tras varias divisións, acúrtanse demasiado paira cumprir ben a súa función. Como consecuencia, comezan a acumularse danos no ADN e o envellecemento e a morte das células. Telomeras impídeo, pero o xene da telomerasia non permanece activo tras o nacemento.

Así, realizáronse ensaios paira desenvolver terapias de rexuvenecemento fomentando a expresión da telomerosis. Con todo, atopáronse cun gran inconveniente: o risco de producir tumores. De feito, a actividade da telomerosis ten moito que ver coa inmortalidade das células cancerosas. Neste caso os ratos non tiveron cancro. Os investigadores atribúen este feito á aplicación da terapia en ratos adultos e, por tanto, á falta de tempo paira acumular defectos nas divisións de células. De feito, nas sesións que se levaron a cabo até o momento, os xenes foron transformados nunha fase embrionaria.

A pesar de que a curto prazo non se prevé o seu uso en humanos paira facer fronte á vellez, os investigadores sinalaron que pode ser una vía paira tratar enfermidades relacionadas con telómeros excesivamente curtos. Por outra banda, “a vellez hoxe en día non se considera una enfermidade, pero os investigadores tendemos a entendela como una causa de varias enfermidades —afirma María A. Liderados polo equipo investigador Blasco. Si tratásemos a vellez das células, preveniríamos esas enfermidades”.
Babesleak
Eusko Jaurlaritzako Industria, Merkataritza eta Turismo Saila