Ez dago hilda, baina ez zaio asko falta izan. Aznalcóllarreko presaren hausturak hilzorian utzi du Doñana. Gizakiak naturarekiko duen errespetu ezaren kapitulu berritzat har daiteke, garapenaren izenean naturan eragiten diren kalteen erakusle berritzat. Benetako garapena ote da aurrera egiteko naturaren oreka arriskuan jartzen duen jarduera? Eginda dago galdera. Bitartean, urrun joan barik, hementxe bertan badira Aznalcóllarreko presaren antzerako baldintzak dituzten tokiak, Gabiriakoa aipagarrien. Agian Andaluzian gertatutakoagatik, etorkizun hobea iragar dakioke Gabiriako Troya meatzeari. Doñana albiste txar baten gune bihurtu da, hondamenarena. Askotan izan da albiste, sarri izan baita politikoen topagune, erromeriarako helbide, ez dakit zein piztiaren bizileku apart eta bakarretariko, naturzale kaletar askoren bidaia erosoen helburu, inguruko nekazari eta abeltzainen etengabeko tirabiraren sorgune, bertoko produktuak merkaturatzeko jatorri-izendapen edo lurren espekulazio bideko hirigintzarako ate. Baina oraingoan bada alderik.