Axudando a liberarse das drogas
En xeral, todas as drogas abusivas provocan sensación de benestar. "A cocaína, a heroína, as anfetaminas, o alcol, etc. provocan un aumento da concentración de dopamina no cerebro", afirma Koldo Calado, profesor de farmacoloxía da Universidade do País Vasco. Isto prodúcese na zona na que se procesa a recollida de premios no cerebro. Neste camiño, como o principal neurotransmisor é a dopamina, ao aumentar a concentración de dopamina excítase exageradamente esta rexión e o consumidor ten máis sensación de benestar do normal.
No estudo da revista Nature Medicine, investigadores da compañía biofarmacéutica Gilead Sciences propuxeron a sustancia denominada disulfiran paira eliminar este benestar. Os investigadores explicaron que o disulfirán interrompe a síntese de dopamina no cerebro. En realidade, inhibe a encima aldehído deshidrogenasa, que non participa na síntese de dopamina, senón na degradación da dopamina. Pero se a degradación non se produce correctamente, aumenta a concentración de sustancias intermedias, o que si interrompe a síntese de máis dopamina.
Son moitas, do mesmo xeito que o publicado na revista Nature Medicine, as sustancias desenvolvidas paira evitar a sensación de benestar que provocan as drogas. Seguindo coa cocaína, até hai pouco tiveron una gran esperanza na vacina desenvolvida co mesmo obxectivo. Paira a produción da vacina uníronse a unhas proteínas sustancias similares á cocaína para que ao introducirse no corpo o sistema inmunitario formase anticorpos contra elas.
Una vez creados os anticorpos, si o individuo vacinado toma cocaína, os anticorpos coñécenos e únense a el. Fórmase una macromolécula grande ao unir cocaína e anticorpo, sendo imposible cruzar a barreira hematoencefálica á cocaína. Si non chega ao cerebro non pode influír.
Os ensaios clínicos iniciais coa vacina deron bos resultados. "A sesión clínica máis importante publicouse en 2005 e parecía influenciada pola vacina; os participantes tiñan seis meses de anticorpos", explica Calado. A partir de entón multiplicáronse os ensaios, pero a esperanza xerada inicialmente diminuíu en gran medida: "Os resultados que escoitei nos últimos congresos non son tan bos, parece que o efecto inicial non dura moito e a eficiencia non é tan alta como se pensaba ao principio".
Benvido a este tipo de sustancias
O feito de que as drogas inxeridas non sintan ningún benestar pode axudar a loitar contra a drogodependencia. "Benvido a todas as sustancias que teñen este efecto e que veñan moitas máis", explica o psicólogo clínico Iñaki Lorea. Leva moitos anos traballando con persoas adictas ás drogas e sabe como inflúen unhas e outras.
De feito, a procura frecuente desta gran sensación de benestar pode facer que se faga dependente das drogas. "A xente aprende, por exemplo, que con drogas de deseño pode pasar todo o fin de semana de esmorga e danza sen cansarse. Iso lévalles a tomar drogas unha e outra vez", explica Calado.
Con todo, a partir dun momento dado, o corpo adáptase, afaise a recoller estas sustancias, e o que inicialmente era un incentivo positivo convértese nunha sustancia imprescindible e negativa. "Ao escoitar a historia dos adictos ás drogas, hei visto que só nos primeiros anos senten o reforzo e o benestar ao tomar drogas", explica Lorea. Posteriormente se automatiza o comportamento ante o consumo de drogas.
A partir de aí, por tanto, outras son as motivacións que levan aos afeccionados a tomar drogas. Como di Lore, "entre os expertos dise que o abuso de drogas secuestra os circuítos neuronais que procesan a motivación humana". E estes circuítos non son de ningún tipo. Son os mesmos circuítos que nos permiten manter vivos aos seres humanos. É dicir, circuítos que nos motivan paira comer, beber e ter relacións sexuais.
Lorea pon o seguinte exemplo ilustrativo: "Imaxina que levas dous días sen comer (en realidade os seres humanos estamos deseñados paira vivir neste tipo de contornas de escaseza). De súpeto, sálgueche a oportunidade de levar algo á boca. Calquera outra cousa que che rodea perde importancia e a túa prioridade principal é conseguir comida. Esta selección de preferencias realízaa una zona do cerebro que che fai sentirche ben cando o fixeches, é dicir, cando che comiches, bebíchesche ou tiveches relacións sexuais".
Ao actuar sobre a mesma rexión do cerebro, as drogas provocan una motivación similar ás persoas que dependen delas. "Por exemplo, un drogadicto sabe que ten una cita coa súa familia e que se non aparece terá problemas con eles. Con todo, non aparece e no seu lugar vai comprar droga", engadiu Lorea.
Con todo, é certo que non todas as persoas que proban drogas convértense en dependentes, "adoitan ter una certa tendencia xenética a facerse dependentes ou a ter problemas nalgún aspecto psicosocial... En xeral son enfermidades moi complexas", explica Calado. Por tanto, os expertos deixaron claro que paira a correcta curación das adiccións é imprescindible a realización de tratamentos completos. Programas completos que integran psicoterapias, atención familiar e, no seu caso, recursos sociais. Todos eles acompáñanse de psicofármacos.
Axuda psicofármacos por diversas vías
Existen una gran variedade de sustancias farmacolóxicas que axudan a superar as adiccións e que poden ser utilizadas en diferentes fases do tratamento, xa que cada una delas ten un efecto concreto. Na disulfiria, por exemplo, que reduce ou apaga totalmente o efecto da cocaína, o propio medicamento utilízase desde hai tempo paira tratar o alcoholismo. Con todo, a súa influencia nun e outro é moi diferente.
A encima inhibida pola disulfirana, o aldehído deshidrogenasa, é tamén una encima que participa no metabolismo do alcol. Por tanto, a inhibición interrompe o proceso de rotura do alcol e, en concreto, prodúcese a acumulación de acetaldehído. Isto produce un efecto chamado antabus: a persoa que bebeu o alcol ponse de vermello a vermello, sente calor, dor de tripa, náuseas, mareo... é un efecto moi agresivo, capaz de disuadir a quen ten a tentación de beber.
"Eu teño moi boa experiencia co disulfirán, moitas veces deu bos resultados", di Lorea. Iso si, con calquera non se pode. "Hai que usalo con pacientes que queren deixar de beber e, polo menos en parte, están equilibrados, non cos afectados pola síndrome de abstinencia", engadiu.
A presenza de sustancias coñecidas que axuden a liberar das drogodependencias é a metadona. O seu perfil farmacolóxico é o mesmo que o da heroína, pero é asumido de forma controlada polos drogodependentes, é dicir, saben que, canto e como se están tomando e fano nunha contorna sanitaria. Doutra banda, tamén hai medicamentos paira tratar a síndrome de abstinencia que adoita aparecer cando empezan a deixar afeccións. A día de hoxe existen tratamentos paira reducir as síndromes de abstinencia por heroína, opiáceos en xeral e alcol. Non existen, por exemplo, paira a cocaína.
Outra síndrome difícil de superar no proceso de abandono de drogas é o desexo de tomar drogas. Durante varios meses ou anos despois de abandonar a droga, e sobre todo en determinadas circunstancias, prodúcese este gran desexo. É moi habitual, por exemplo, escoitar aos fumadores “xa non fumo, pero despois de comer teño ganas de queimarme”.
Detrás deste entusiasmo atópanse os comportamentos que xurdiron e aprenderon cando estas persoas consumían. Un comportamento é actuar dunha maneira ante unha situación determinada. Se alguén que se libera dunha determinada drogadicción atópase nunha das situacións estudadas, tenderá a ter un comportamento apreso. "Estes procesos mentais son moi complexos e o 80% dos que empezan a consumir empezan por esa ansia que senten de cando en vez", explica Calado.
Para que este desexo non induza aos pacientes a volver consumir, os profesionais recorren á psicoterapia. A clave é a resolución deste condicionamento. Entón, ao traballar cos pacientes e, en ocasións, acompañando a sustancias que reduzan esa pulsión, explícanlles que cando están nunha situación concreta terán ganas de tomar a droga, que nun principio aumentará, pero si conséguese desviar a atención e conséguese esperar, finalmente diminuirá.
Os medicamentos que se desenvolveron, os que están en vías de desenvolvemento e probablemente os que van desenvolver no futuro, polo que "si que axudan, pero non van ser solucións definitivas" paira os que dependen dalgunha droga, segundo Lorea. De feito, son persoas que modificaron, en maior ou menor medida, a estrutura e funcionamento propios do cerebro. Así que, segundo Calado, "hai que facerlles ver a través das psicoterapias que o seu comportamento é incorrecto e que teñen que corrixilo dalgunha maneira".
E iso non é un traballo lento. Así o explica Lorea: "Non é fácil que una persoa actúe con sentido común si ten un certo cambio de cerebro. A alguén que ten alcoholismo non se lle pode dicir que o único que ten que facer é non beber. O problema é moito máis complexo. Hai quen rompe a súa vida, as súas relacións de parella, familiares e de confianza paira conseguir una dose sucia de heroína! Non significa isto que o cerebro destas persoas ten as súas funcións máis importantes patas para arriba? ".
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
