Charles Darwin
Elhuyar Fundazioa
Naturalista inglés nado en Shrewsbury (Shropshire) o 12 de febreiro de 1809. O seu pai era médico e o seu avó Erasmus Darwin, médico e poeta.
De mozo Charles Darwin non destacou en nada. Primeiro foi enviado a estudar medicamento, pero non mostrou a tendencia a esta profesión. Logo tratou de estudar teoloxía co fin de converterse nun cura anglicano, pero as afeccións do sacerdote acabaron por desaparecer, mentres que as Ciencias Naturais impuxéronse.
En 1831 o barco chamado Beagle estaba disposto a dar una volta completa ao mundo e naquela viaxe de investigación científica ofreceron a Darwin un lugar para que fose naturalista. O pai de Darwin non quería deixar que o seu fillo saíse, pero o seu tío Josiah Wedgwood participou no preito e Darwin acabou viaxando polo mundo no barco Beagle. Sufriu moito no mar porque sempre mareaba. É posible, ademais, que se produza una afección chamada tripanosomasis, xa que os síntomas crónicos que posteriormente tivo na súa vida demóstrano. Con todo, Darwin realizou unha viaxe completa de cinco anos, sen dúbida a viaxe máis importante da historia da bioloxía.
A medida que viaxaba pola costa suramericana, observou que as especies ían cambiando aos poucos. Durante cinco semanas nas illas do arquipélago de Galápagos, as súas investigacións sobre animais foron a base da súa teoría posterior.
Aquelas illas volcánicas, situadas a uns mil quilómetros da costa ecuatoriana, atoparon tartarugas xigantes. Con todo, tiveron especial importancia algúns dos seus paxaros, os chamados txontas. Os txontes daquelas illas eran similares pero non iguais. Había polo menos catorce especies, que se diferenciaban algo da canción. Dicir que este tipo de txontes non existían no continente nin en ningún outro lugar do mundo e que xurdiron alí con algunha acción especial de catorce especies diferentes, non parecía razoable. Darwin pensou doutra maneira. Como no continente existían outras especies similares a estas txontas, as illas que as colonizarían e logo os descendentes adoptarían formas diferentes grazas á evolución.
A evolución posterior non era coñecida por Darwin cando finalizou a viaxe en 1836. Ao volver a Inglaterra preparou un libro naturalista sobre a viaxe e outro sobre arrecifes coralinos. Suxeriu que os arrecifes xurdiron da acumulación de esqueletos coralinos, á vez que podían descender o fondo mariño. Esta teoría tivo moito éxito.
En 1839 Darwin contraeu matrimonio co seu primo Emma Wedgwood. Alí foi secretario da Sociedade Xeolóxica.
Darwin xa lera o famoso libro de Malthus sobre a poboación. Segundo el, o número de seres humanos estaba a reproducirse máis rápido que o dos alimentos e ao final a poboación tería que reducirse de fame, de mal ou de guerra.
Darwin pensou aplicar esta idea a calquera ser. Os primeiros que se destruirían serían os menos vantaxosos na competición pola comida. Nas Illas Galápagos, por exemplo, as txontas máis apropiadas paira buscar e comer sementes perdurarían e as demais morrerían. Pero que pasaría si unhas txontas tivesen maiores sementes ou puidesen comerse insectos? Os que tiñan esta nova capacidade permanecerían e os demais desaparecerían. A natureza, mediante a selección natural, seleccionaría algunhas especies, excluíndo outras. Darwin deuse conta de que a selección era o principal motivo paira explicar a evolución.
Darwin pasou moitos anos traballando a súa teoría e recompilando datos como proba. Os seus amigos sabían que estaba a facer e como a idea de evolución ouvíase cada vez máis entre os biólogos, o seu amigo o geólogo Lyell pediulle que publicase un libro. Ademais, o naturalista Alfred Wallace acababa de escribir una obra con ideas similares ás de Darwin.
Na revista da “Linnaean Society” publicouse en 1858 un artigo de Wallace e Darwin sobre a teoría da evolución. Con todo, en 1859 publicou o seu libro máis famoso: On the Origin of Species (Orixe das especies...). Todos os libros esgotáronse o día da súa publicación e as sucesivas reedicións compráronse de inmediato.
Máis nada que Darwin publicase o libro abriuse un longo debate. Algúns pensaron que a teoría de Darwin contradicía o que dicía a Biblia, que era perecedoira paira a relixión. Darwin non aplicou directamente a teoría evolutiva ao ser humano no seu libro, pero os lectores relacionaban o que dicía de plantas e animais coa orixe dos seres humanos.
As polémicas entre científicos e non científicos prolongáronse durante anos, pero Darwin non participou directamente nelas. El seguiu recompilando datos e probas, publicando en 1871 o libro The Descent of Man (A decadencia do home).
Darwin morreu o 19 de abril de 1882 no pobo de Down de Londres, pero o debate xa percorrera un longo camiño a súa teoría evolutiva de selección natural e foi enterrado como personaxe famoso na abadía Westminster, xunto a Newton, Faraday e o seu amigo Lyell.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
