As regatas áridas aumentan a emisión global de CO2
.JPG)
A descomposición da hojarasca é fundamental no ciclo global do carbono, pero até hai poucos anos non se tiña en conta a influencia dos arroios neste proceso. Os cálculos baseábanse unicamente en ecosistemas terrestres e mariños. Con todo, estudos dos últimos dez anos demostraron que os arroios son grandes reactores biogeoquímicos e as súas emisións de carbono á atmosfera. Una investigación internacional foi un paso máis aló, centrándose nos denominados arroios intermitentes ou áridos. E é que, a pesar de que até agora se han infravalorado, os arroios que se secan periodicamente calculan una maior contribución de CO2 do esperado á atmosfera.
Reactores biogeoquímicos instantáneos
.jpg)
Cando un río sécase, a hojarasca e a madeira das marxes vanse acumulando na canle seca do río. Hai pouca actividade biolóxica nestas condicións secas. “No momento de retórnoa da auga, con todo, todo este material orgánico acumulado móllase de novo e o arroio convértese máis que nunca nun potente reactor biogeoquímico”, sinalou Daniel von Schiller, investigador do departamento de Bioloxía Vexetal e Ecoloxía da UPV e un dos deseñadores do proxecto “1.000 arroios periódicos”. “Moitas comunidades biolóxicas latentes no río reactívanse, sobre todo bacterias, pero tamén fungos. De súpeto percíbense altas taxas de actividade biolóxica e respiratoria que emiten gran cantidade de CO2 á atmosfera”.
Trátase da primeira investigación que cuantifica a influencia dos arroios periódicos no ciclo do carbono. Analizáronse 212 arroios secos de 22 países e diferentes zonas climáticas entre case 100 investigadores. O resultado foi publicado na revista Nature Geoscience, onde os enormes pulsos de CO2 que se producen ao volver a auga aos arroios periódicos e ao mollarse a hojara aumentan un 10% a emisión diaria de CO2. “E é que –engade Von Schiller– os ríos áridos ocupan case a metade da superficie dos ríos do mundo”.
Ríos secos de Euskal Herria
Segundo Arturo Elosegi, catedrático e investigador do proxecto de Bioloxía Vexetal e Ecoloxía da UPV/EHU, os arroios periódicos son moito máis comúns do que pensamos: “Nos lugares máis húmidos tamén existiron arroios secos. Neste traballo estudamos os dous extremos de Euskal Herria –as Bardenas e Arantzazu–, e tanto nun como no outro, os arroios sécanse de cando en vez”.
Elosegi comenta a influencia do cambio climático nos ríos: “Todos os modelos de cambio climático afirman que o clima se está facendo máis extremo, bipolar, con choivas máis fortes e secas máis longas. Isto supón un maior secado dos ríos e ademais un maior secado”.
Doutra banda, destacou as consecuencias da explotación humana da auga: “En moitos lugares eliminamos a auga dos ríos: na zona mediterránea mediante regadíos e na zona atlántica temos aproveitamentos eléctricos. Como consecuencia diso, redúcese o caudal dos arroios, ás veces até o seu desecación total, aínda que sexa ilegal. Ao reducir o caudal acumúlanse moitos sedimentos que, en certa medida, funcionan como os arroios secos”.
Ante a tendencia crecente dos arroios intermitentes como consecuencia das actividades humanas e a súa influencia na emisión de CO2, a investigación fai un chamamento a considerar a súa contribución ao carbono.
Zu idazle
Zientzia aldizkaria
